Vers uitgelekte documenten bevestigen het beeld dat Google zijn greep op het Android-ecosysteem verstevigt en tegelijk koste wat kost zijn eigen, veelal gesloten software en diensten pusht. Zo krijgen eerdere open versies, software van partners én apps en diensten van rivalen steeds minder kans. Computerworld maakt de balans op en dook in de geheime contracten.
Open Handset en Android Compatibility
De dwingende rol van Google in het Android-ecosysteem is al jaren omstreden. In 2011 dook The Verge in de materie op basis van rechtbankdocumenten in de zaak tussen Skyhook en Google. Daaruit bleek al dat Google-managers zelf dicteren aan welke voorwaarden OEM-partners moeten voldoen. Google heeft hierbij verschillende stokken achter de deur, waarmee desnoods ook geslagen kan worden.
Zo is de verplichte belofte binnen de Open Handset Alliance om Android niet te forken, waardoor Acer keihard werd teruggefloten van zijn ambities met een Android-afgeleide van Alibaba. Dan is er de zogenaamde Android Compatibility Test, waarmee Google een waslijst aan specificaties afdwingt voor elk toestel. Hiermee kon Google Samsung en Motorola dwingen tot het dumpen van geolocatiedienst Skyhook, ten faveure van de eigen locatiedienst.
Google appbundel: slikken of stikken
Een derde stok is het contract met fabrikanten (OEM's) voor het (voor)installeren van Google apps. Let wel, dit staat dus formeel los van het 'open' Android. De broncode daarvan kan inderdaad worden gebruikt voor een compleet eigen platform, zoals Amazon doet en Nokia naar verluidt mee bezig is.
Maar voor Android-partners (OEM's en providers) is een kaal Android-toestel geen reële optie (meer). Niemand kan om de Play Store (voorheen Android Market) en YouTube heen. Google maakt daar handig van gebruik door deze musthave apps te bundelen met ruim 10 andere Google apps onder één licentie: de Mobile Application Distribution Agreement (MADA), een geheim document waarvan tot nog toe was onduidelijk wat Google precies bedingt. Deze week lekten twee contracten uit.
Prominent en default
Dit contract beschrijft niet alleen de lijst van 'verplichte Google apps', maar ook hoe prominent ze zichtbaar moeten zijn en, last but not least, welke app default moet (als standaard ingesteld bóven eventueel rivaliserende apps). Voor OEM's is het dus slikken of stikken: 'prominente' voorinstallatie van een heel pakket aan Google-diensten of niks. Hieronder de lijst van verplichte Google apps, zoals vastgelegd in het 2011-1012 Google MADA-contracten met Samsung en HTC:
De lijst van verplichte Google apps
Er is ook nog een lijst met 'optionele' Google apps die de fabrikant vrijwillig en naar eigen inzicht op de mobiel mag zetten, zoals Google Earth, Orkut en Goggles. Google kan overigens te allen tijden beide lijsten aanpassen en uitbreiden, staat in het contract. Belangrijk is dat ook de positie van de verplichte apps is vastgelegd.
Verplichte minimum zichtbaarheid van de apps, en Google Search moet default zijn.
Eigen geolocatie eerst
Zo moeten de Search- en Play Store app ten minste zichtbaar zijn op het venster direct naast de default homescreen. En, nog belangrijker: twee voor Google cruciale diensten moeten default zijn: de zoekapp en de geolocatiedienst.
Google's eigen Network Location Provider moet default zijn. Skyhook en andere geolocatiediensten zijn daarmee kansloos.
Opmerkelijk is ook dat de contracten verschillen. Waar mogelijk zal Google zijn strikte MADA-licentie afdwingen zonder compensatie, zoals bij HTC. Maar voor een machtige partner zoals Samsung, die de markt domineert en zelf veel alternatieve apps ontwikkelt, is Google bereid de partner te paaien met geld. Hoeveel is onduidelijk, dit is vastgelegd in weer een ander geheim contract, de "Google Applications Agreement".
Google betaalde Samsung voor de appbundel, maar hoeveel?
Op de volgende pagina: De vierde stok zit 'm in het Trojaanse paard binnen Android: Play Services.